پس از برگزاری چند گروه کانونی (Focus Group) بر روی مصرف‌کنندگان برنج و همچنین بررسی رفتار رقبا و کانال توزیع، این نتیجه حاصل گردید که اکثر برندهای فعال در این حوزه، تنها بر روی برنج متمرکز نبوده و عملاً از سبد محصولی بزرگ‌تری برخوردار بوده‌اند. از آنجا که افزایش Scope محصولات و خدمات برند باعث ایجاد رقیق‌شدگی برند (Brand Dilution) می‌گردد، اولین پاشنه آشیل رقبا یافت شد. از سمت دیگر، تقریباً هیچ برند قدرتمندی در بازار وجود نداشت که به طور تخصصی بر روی برنج و فرآورده‌های مختص به این محصول کار کرده باشد و خود را در ذهن مخاطبین جایگاه‌یابی نموده باشد. به همین دلیل سبد محصولاتی «طایفه» به نحوی تنظیم گردید که در فاز اول برندسازی، فقط و فقط بر روی برنج و فرآورده‌های آن کار کند و در فاز دوم به سمت brand extension برود. تمرکز فاز اول بر روی برنج عنبر بو قرار گرفت زیرا اولاً رقبا کمتر روی آن مانور داده و ثانیاً با خاستگاه جغرافیایی برند یعنی جنوب ایران، کاملاً هم‌راستا بود. در ادامه تصمیم بر آن شد که شخصیتی به نام «مستر پلو» ایجاد شود و شروع به دادن اطلاعات تخصصی در مورد برنج نماید. البته این شخصیت به دلایل سازمانی شکل نگرفت.